23 rozdział :DD

                                        ---Proszę skomentuj !---

Chcę wrócić do Polski, wszystko przemyśleć, odciąć się od tego świata. Postanowiłam wyjść do dziewczyn, wyglądałam koszmarnie. Przed moimi drzwiami zobaczyłam kwiaty i miśka, pozostawione przez Harrego. Wzięłam je i wyrzuciłam do najbliższego kosza. Nic nie mówiąc weszłam do salonu. Ruszyłam do lodówki wyciągnęłam wodę i wlałam do szklanki. Dziewczyny najwyraźniej bardzo zdziwił mój widok bo się nic nie odzywały

–    Chciałam powiedzieć tylko jedno – powiedziałam – Mam zamiar za dwa, trzy dni wrócić do Polski
–    Coo ?!! - krzyknęły razem dziewczyny
–    Nie możesz, nie wrócisz sama – powiedziała Monika
–    Muszę, nie wytrzymam tu dłużej, muszę wszystko przemyśleć – powiedziałam płacząc
–    Kochanie – powiedziały i przytuliły mnie – na pewno nie chcesz z nami zostać ?
–    Już postanowiłam – odpowiedziałam
–    Bez ciebie to już nie będzie to samo – powiedziała Ewa
–    Kocham was wiecie – opowiedziałam i je przytuliłam – gdyby nie wy nie wiem jakbym sobie poradziła
–    My ciebie też i to bardzo – odpowiedziały
–    Idziemy na te zakupy ? - zapytała Amy
–    Nie chcę mi się – odpowiedziałam – Mam dość na dzisiaj
–    No chodźź – pociągnęła mnie za rękę Martyna
–    Nie chce mi się – odpowiedziałam
–    Idziesz i koniec – powiedziała stanowczo Lena z bananem na buzi
   
Poszłyśmy na te zakupy, ale i tak cały czas myślałam o Harrym. Może trochę poprawił mi się humor, ale tylko trochę. Kupiłam sobie bluzkę z flagą Wielkiej Brytanii, <klik> buty beżowe na wysokich obcasach z kokardkami <klik> . Wróciłyśmy zmęczone do domu. Otworzyłyśmy drzwi i dobiegł do nas odgłos kłócących się chłopaków

–    Potejtoo – krzyczał blondyn
–    Carrot – krzyczał Lou
–    Ptejtooo
–    Carrot......

Zaczęłyśmy się śmiać. Uspokoiłyśmy ich, na co oni byli oburzeni że śmiejemy się z ich 'poważnych' spraw. Lou i Niall...to zdecydowanie oni umieją poprawić humor. Wystarczy że otworzą usta i już się śmiejesz. Ciężko mi się będzie z nimi żegnać. Będę za nimi strasznie tęsknić, ale muszę to wszystko przemyśleć i odjeść. Nie zniosłabym codziennego widoku przechodzącego koło mnie Harrego. To by zbyt bolało muszę wyjechać, chociaż bardzo nie chcę.

Zjadłyśmy na kolację i zmęczona całodziennymi emocjami położyłam się spać.


                                                   Następnego dnia
                                                     ***************
                                                Z perspektywy Amy


Wybudziłam się z mojego boskiego snu. Śniło mi się że jestem kanapką i tańczyłam w teledysku chłopaków, a Niall cały czas próbował mnie zjeść. Nie ma to jak moja porypana psychika, zdecydowanie za dużo z nimi przebywam. Zaśmiałam się pod nosem. Postanowiłam wstać, ale tak strasznie mi się nie chciało. Otworzyłam jedno oko i badałam teren dokoła siebie. Dziewczyny jeszcze spały. No nic trzeba wstać, w końcu muszę iść dzisiaj do Liama u którego wczoraj nie byłam, nie wybaczy mi tego. Otworzyłam drugie oko i podniosłam się. Siadłam na łóżku, ziewnęłam i ruszyłam w stronę szafy. Była godzina, dokładnie 8:34 Wzięłam to i ruszyłam do łazienki.  Ubrałam się i poszłam do salonu. Wchodząc dostałam prosto w oczy promieniem słonecznym. Skrzywiłam się i zasłaniając ręką słońce podeszłam do lodówki.

–    Taka ładna pogoda w Londynie to aż dziwne – powiedziałam sama do siebie

Otworzyłam lodówkę i ukazała mi się kompletna pustka. Nie było tam nic prócz jogurtu i soku pomarańczowego. W końcu mieszkamy z Niallem i do tego jeszcze Kingą więc nie ma się co dziwić. Dwa obżarciuchy. Wzięłam sok ale natychmiast go wyplułam. Skwaszony smak dał o sobie poznać. No trudno będę musiała zjeść coś po drodze. Chwyciłam torebkę, wzięłam gumę do ust aby zabić smak soku i wyszłam. Byłą wczesna godzina, ale mimo to pełno ludzi pałętało się po chodniku. Próbowałam przedrzeć się przez tłum, ale w pewnej chwili wylądowałam na tyłku.

–    Jak łazisz ?! - dobiegł do mnie głos jakiejś dziewczyny
–    Sory – odpowiedziałam, wstałam i spojrzałam w stronę dobiegającego głosu
–    Fuu...ona mnie dotknęła – powiedziała jakaś pusta blondi do swojej przyjaciółeczki na podobnym poziomie, spojrzałam na nią z miną Are you fucking kidding me ? – No i co się gapisz wieśniaro
–    Właśnie -dopowiedziała jej koleżanka
–    Po to mam oczy – odpowiedziałam, a one zmieszane ale nadal ze sztucznym uśmieszkiem spojrzały po sobie – A teraz rusz ten swój gruby tyłek bo chcę przejść
–    yyy...niee – odpowiedziała sarkastycznie
–    yyy...tak – odpowiedziałam
–    Weź już odejdź bo mnie oczy bolą od patrzenia na ciebie – powiedziała
–    Proszę cię...nie zanieczyszczaj środowiska i wrzuć się do pojemnika na plastiki – odpowiedziałam i wymijając ją odeszłam.....




-------------------------------------
Witojcie z powrotem :D Macie już 23 i łaaał musze wam podziękować bo mam już ponad 2000 wejść na blogu a więc

          Dziękuję !!!!  Kocham was ♥♥




Naprawdę jesteście wspaniali ;**  Rozdział dedykuję wam wszystkim ;**

Pytanie rozdziału:
Czy Amy powie Liamowi co się stało ?? :D (wiem głupie pytanie ale nie wiem co dać) 

Dobrze a więc jeszcze raz dziękujęęe :* i czekam na komentarze, fajnie by było jakby było ich chociaż z 10 ale to już od was zależy ;*