27 rozdział ♥.♥

Rzuciłam się w ucieczkę, ale on złapał mnie za biodra i przyciągnął do siebie. Po pewnej chwili leżał już na mnie. Zaczął mnie łaskotać

–    Prooosze.. ty..tylko nie..to – krzyczałam przez śmiech
–    Za późno – odpowiedział chłopak z cwanym uśmiechem
–    Nnnoo..proszę.... - śmiałam się – Zrobię..co ...zechcesz
–    Co zechcę ? - poruszył zabawnie brwiami, na co ja pokiwałam głową na „tak” - No to tak....chcę...całusa, śniadanie do łóżka i masz mnie cały dzień komplementować
–    Osz ty.....ładnie to tak wykorzystywać swoją dziewczynę – skrzyżowałam ręce, a on walnął smajla
–    Zacznijmy od tego.. - i pokazał na swoje usta. Bez większych problemów podeszłam i pocałowałam go. Odwzajemnił pocałunek. W końcu przerodził się on w bardzo namiętny. Nagle do pokoju wszedł Louis
–    Idziecie....o przepraszam – wycofał się szybko, speszony.

Przypomnieliśmy sobie, że nie powiedzieliśmy im, że jesteśmy razem. Popatrzeliśmy na siebie i wybuchnęliśmy śmiechem. Niall szybko się ubrał i wyszliśmy, trzymając się za ręce, z pokoju blondyna. Zasłoniliśmy TV siedzącym na kanapie, oszołomionym przyjaciołom

–    Jak już pewnie zdał wam relacje Louis, jesteśmy od wczoraj razem – powiedział blondyn
–    Ja nic nie mówiłem – obronił się Lou
–    Jasne, jasne – zaśmiałam się

I rozpoczęły się te durne gratulacje, a tak bardzo chciałam tego uniknąć. Po uściskach od przyjaciół usiadłam na fotelu, na kolanach blondyna i skupiłam się na jakimś filmie

–    O kuźwa – walnęła się w głowę Amy
–    Co ?! - zapytał zdziwiony jej zachowaniem Zayn
–    Przecież dziś Liam wychodzi ze szpitala – odpowiedziała z przerażeniem w oczach
–    O kurde – wystraszył się Zayn, tak jak i reszta
–    Dobra...nie ma co się załamywać, może zdążymy – zaczęłam Amy – Niall i Ewy, zajmiecie się jedzeniem, Louis i Lena tortem, Kinga i Martyna ozdobami, Ster i Monika wypożyczycie jakieś filmy
–    A ty, skarbie ? - zapytał Ster, Amy
–    A ja się zajmę Liamem, póki wszystkiego nie przygotujecie.

Wszyscy szybko wstali z miejsc i wyszli z domu.

                                                           ***********
                                                       Z perspektywy Amy

Ubrałam się szybko w coś ładniejszego <klik> , wzięłam torebkę i wybiegłam również z domu. Była godzina 12:13, a Daddy miał wyjść o 13:00. Przybyłam do szpitala w sam raz. Kiedy weszłam na salę, Liam się pakował. Podeszłam do niego od tyłu i uszczypnęłam w biodra

–    Buu – krzyknęłam, na co on szybko się odwrócił
–    A to ty – uśmiechnął się
–    Nie, teletubiś – odpowiedziałam na co one przewrócił oczami
–    W końcu opuszczam ten debilny szpital – powiedział
–    No i dlatego idziemy dziś do kina, i do galerii – uśmiechnęłam się
–    Wiesz, że cię kocham – przytulił mnie
–    Wiem – uśmiechnęłam się – a teraz puszczaj, bo mnie udusisz
–    Ok
–    No to idziemy ? - zapytałam
–    Idziemy!

Wyszliśmy i udaliśmy się do kina. Szczęście mi sprzyjało bo akurat w kinie była premiera „Toy story 3”. Liam oczywiście zaczął się cieszyć jak małe dziecko. W połowie filmu, postanowiłam zadzwonić do przyjaciół i zapytać jak idę przygotowania, więc wyszłam po pretekstem pójścia do ubikacji. Wybrałam numer Louisa. Sama nie wiem czemu.

–    Halo – odezwał się głos w telefonie
–    Hej ! Jak idą przygotowania ? - zapytałam
–    Spoko ! Jesteśmy już prawie wszyscy w domu, ale jeszcze musimy tą chatę ozdobić ! Nie ma jeszcze Ewy i Nialla – zdał mi relacje Lou
–    Wiedziałam, żeby ich nie wypuszczać razem
–    Spoko, zaraz mają być, nie martw się – uspokajał mnie – Przytrzymaj Liama, jeszcze z godzinkę, półtorej jasne ?
–    Ciemne – odpowiedziałam – Do zobaczenia za godzinkę

Rozłączyłam się i wróciłam na salę. Film trwał jeszcze jakieś 30 minut. I mimo iż średnio lubię bajki, przy tej się wzruszyłam, tak jak zresztą Liam. Po filmie poszliśmy na małe zakupy. Oczywiście nie obyło się bez kupna koszul w kratę. Bawiliśmy się znakomicie. Na koniec wybraliśmy się na shaki.
   
–    Powiem ci że było fantastycznie – powiedział Liam, popijając swój mleczny napój
–    No a jak miało być – zaśmiałam się
–    Zresztą, z tobą zawsze jest fantastycznie – uśmiechnął się do mnie, na co ja się zaśmiałam
–    No wiem - zaśmiałam się - Dobra to co zwijamy się do domu ? - zapytałam – Jesteśmy tu już dwie godziny, a inni na pewno na ciebie czekają  
–    Szkoda – odpowiedział – ale niech ci będzie

Tak, dokładnie byłam z nim dwie godziny, a nawet dwie i pół, zabiją mnie. No trudno może ktoś mnie uratuje, mam nadzieję. Podjechaliśmy pod ciemny dom, wszystkie światła były zgaszone. Spodziewałam się o co chodzi, ale udawałam że jest inaczej.

–    Nie ma ich ? - zapytałam
–    No widzisz, mają mnie w dupie, przyjacielee – trochę się wkurzył, nie powiem

Nic się już nie odezwałam. Pociągnęłam go za rękę do drzwi wejściowych, otworzyłam je. Weszliśmy, chciałam zaświecić światło, ale nagle zza kanap i różnych zakamarków wychylili się wszyscy, oświecili światło i krzyknęli „Niespodzianka!”. Chłopaka zamurowało, stał jak wryty w ziemię z wielkim uśmiechem.

–    Hello – pomachałam mu ręką przed oczami
–    Kocham was ! - krzyknął i zrobiliśmy wielkiego przytulasa.

Powiem szczerze, że nieźle się postarali. Na środku wisiał wielki napis „Welcome”, wszędzie były zawieszone balony, z sufitu zwisały serpentyny. Po pokoju były poustawiane figurki bohaterów „Toy story”, a do tego jakaś figurka przedstawiająca dziecko z brodą......yyy...o co tu chodzi ?! Próbowałam wytężyć mózg, aby sobie przypomnieć....a no tak....przecież naszego Liama zawsze dziecko z brodą pocieszało w trudnych chwilach. Wariat. Po przytulasku bawiliśmy się przy głośnej muzie, popijaliśmy drinki i piwo, każdy, prawie każdy się dobrze bawił. Tylko Kinga była nadal w fatalnym stanie, chociaż nie chciała tego pokazać. Nie dziwię się jej.
                                                      
                                                         *****************
                                                         Z perspektywy Kingi

Wszyscy się tak wspaniale bawili, a ja ? Ja byłam wrakiem człowieka. Starałam się udawać, że jest wszystko w porządku, ale tak się nie da. Nie da się być aż tak dobrą aktorką. Dlatego nie psując innym zabawy, po 19 poszłam do naszego pokoju w pretekście zmęczenia i położenia się spać. Weszłam do pokoju i rzuciłam się na łóżko. Miałam już wszystkiego dosyć, cieszyłam się że jutro wyjeżdżam. Harry zamieszkał w hotelu, może z jednej strony dobrze, ale z drugiej czuje jak by już mnie nie chciał, nie starał się w ogóle o mnie. Nic dziś nawet do mnie nie napisał. Może za ostro go potraktowałam. Może zrozumiał, że go nienawidzę, choć w głębi dalej go kocham i czekam na jego krok.

Przez te wszystkie nerwy wzięłam do ręki nożyczki. Chwyciłam za jedną rączkę i ostrze, a drugie przyłożyłam do ręki.........



---------------------------------
Siemka koteczki :*

Wiem, że długo nie pisałam, ale byłam na wycieczce, a teraz jestem chora :/ Co za życie. W zamian macie trochę dłuższy rozdział ;P  A tak w ogóle to ostatnio jak kładłam się spać, złapała mnie wena i wymyśliłam dużo do przodu i...nie będzie nudno, chyba xD Zresztą nie mnie to oceniać, zobaczycie ;** 

Pytanie rozdziału: 
Czy Kinga to zrobi ? 

Proszę oczywiście o komenty ;** Dozobaczonka ♥♥    

A i jeszcze jedno jak widzicie zmieniłam wygląd bloga. Podoba się ?